هفته دولت فرا رسیده است و معمولا در هفته دولت، دولتمردان به دفاع از عملکرد مجموعه خویش می پردازند و معتقدان نیز زبان نقد از کام بر می کشند و شمشیر انتقاد از نیام تا حریف سیاسی خویش را به هر روش ممکن از میدان به در کنند و مخالفان خود را دربدر؛ اما شرط انصاف و اخلاق است که ...

هفته دولت فرا رسیده است و معمولا در هفته دولت، دولتمردان به دفاع از عملکرد مجموعه خویش می پردازند و معتقدان نیز زبان نقد از کام بر می کشند و شمشیر انتقاد از نیام تا حریف سیاسی خویش را به هر روش ممکن از میدان به در کنند و مخالفان خود را دربدر؛ اما شرط انصاف و اخلاق است که چند نکته را منتقدین عزیز در نظر آرند و شنوندگان و خوانندگان بر آن پای فشارند.
1-همه نقدها بر اساس مستندات و مستدلات باشد و حقیقت فدای مجاز نشود، چرا که فضای مجاز مبتنی بر توهم و خیال است وحقیقت استوار بر مدرک و استدلال، به قول شیخ اجل:
دلایل قوی باید و معنوی        نه رگهای گردن به حجت قوی
2- مقاسیه برخی عملکردهای دولت تدبیر و امید با دولت قبل می تواند راهگشا باشد. عملکردهایی از جمله در حوزه سلامت و بهداشت، مذاکرات هسته ای، تعامل با دنیای بیرون و نوع نگاه به منتقدین داخلی، تورم، میزان صدور نفت، میزان سرمایه گذاری خارجی و غیره.
3- معمولا هر انتقادی همراه با پیشنهاد است که می شود به آن اعتنا کرد و از منتقدین عزیز انتظار می رود راهکارهای بهینه خود را در مورد مسائل مورد انتقاد بیان فرمایند وگرنه بیان جملات مایوس کننده و ویرانگر در رابطه با دولت بدون مدرک و مستند و راهکار زیبنده نیست.
4- آنچه از همه مهمتر است اینکه، انتقاد به معنی بیان خوبی ها و بدی هاست، منتقد واقعی آن است که علاوه بر گرفتن کاستی ها، شهامت بیان خوبی ها را نیز داشته باشد و گرنه زشتگویی در مورد بزرگان و نهان کردن نیکی بزرگان بسی نا پسند است به استناد این دو بیت شیخ اجل:
بزرگش نخوانند اهل خرد       که نام بزرگان به زشتی برد
چو خواهی که نامد رود در    جهان مکن نام نیک بزرگان نهان